همیشه شاگردم من
همیشه پر دردم من
و روز استاد ببین
این چنین زردم من
از همین مکتب توست
سوادم از این لب توست
مریضم و بیا بستر من
دردم این غم و این تب توست
عشق تخته ی جانم زن
خود به ایمانم زن
این کلاست آموخته ام
جان ویرانم زن
را سپاس : ای آغاز بی پایان ، ای وجود بی کران ، تو را سپاس .ای والا مقام ، ای
فراتر از کلام، تورا سپاس. ای که همچون باران بر کویر خشک اندیشه ام باریدی
تو باغبانی
بذروجودم ، با مهربانی
دیو جهالت از من گریزد
بهر وجودم ، شد پاسبانی
در بحر غفلت
ای ناجی من،
، تو بادبانی
دانش من میهمانم
خود میزبانی
ارشاد انسان
ِ پیغمبرانی
عشق است و ایثار
از عشق تو بیدار
یاد تو همیشه در ذهنم .عشق تو در قلبم و عطر مهربانت همیشه در وجودم
روزت مبارک
. . .
و هست ، معلم بوده و هست و هر روز ، روز معلم هست . معلمی هنر است ،
آسمانی
